STOWARZYSZENIE IM. JANUSZA KORCZAKA



Janusz Korczak (rodowe nazwisko Henryk Goldszmit) - urodził się w 1878 roku w Warszawie w rodzinie żydowskiej. Po ukończeniu studiów medycznych na Uniwersytecie Warszawskim kontynuował studia medyczne w Berlinie, Paryżu i Londynie. W latach 1905-1912 pracował jako lekarz w szpitalu dziecięcym w Warszawie. Od 1912 roku podjął pracę dyrektora Domu Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie przy ul. Krochmalnej 92. Tutaj i w "Naszym Domu" - sierocińcu dla dzieci polskich - Korczak wypracował nowatorski system wychowawczy i opiekuńczy. Tu prowadził szeroko zakrojone i długofalowe badania nad dzieckiem i dzieciństwem. Równocześnie prowadził szeroką działalność społeczną i oświatową. Jest autorem popularnych "gadaninek radiowych" w Polskim Radio, założycielem pisma dzieci i młodzieży "Mały Przegląd". Dorobek pisarski Korczaka /książki dla dzieci, młodzieży i dorosłych, eseje, artykuły, utwory dramatyczne/ obejmuje 16 tomów "Dzieł Wszystkich". Ważniejsze, najbardziej znane tytuły to: "Jak kochać dziecko", "Prawa dziecka do szacunku", "Król Maciuś I", "Król Maciuś na wyspie bezludnej", "Kajtuś Czarodziej". Teksty Korczaka tłumaczone były na wiele języków świata. Wybór "Dzieł Wszystkich" ukazał się w języku niemieckim i hebrajskim.
W 1940 roku Dom Sierot Janusza Korczaka decyzją niemieckich władz okupacyjnych przeniesiony zostaje na teren warszawskiego getta. Stąd w sierpniu 1942 roku Korczak z personelem i dziećmi zostają wywiezieni do hitlerowskiego obozu śmierci w Treblince. Wszyscy giną w komorach gazowych.
Korczak konsekwentnie odrzucał wszelkie propozycje uratowania siebie od zagłady. Nie zgadzał się na pozostawienie dzieci samych w obliczu śmierci.
Pamięć o Januszu Korczaku, jego dorobku i postawie pielęgnowana jest przez liczne ośrodki nauki, kultury, oświaty, stowarzyszenia i komitety w Polsce i na całym świecie. Rok 1978 był ogłoszony przez UNESCO Rokiem Korczaka. W ten sposób Korczak wpisany został do księgi najwyższych autorytetów kultury światowej. Umieszczony był wśród takich moralnych autorytetów ludzkich jak Sokrates, J.H. Pastolozzi, M. Ghandi, A.Schweitzer.

Miał głębokie poczucie odpowiedzialności za rzeczywistość, którą dorośli stwarzają dzieciom. Pisał: "jaką tragedią jest życie współczesne i jaką hańbą jest dla tego pokolenia, które przekazuje dzieciom świat nieuporządkowany". Był przekonany, że "naprawianie świata rozpocząć trzeba od naprawiania spraw dzieci".
W całożyciowym trudzie starał się wykazać, że możliwe jest "naprawianie świata" przez wychowanie nowego gatunku Człowieka - Dziecka.
W Domu Sierot na Krochmalnej i w Naszym Domu na Bielanach w Warszawie budował dziecięce "praworządne społeczeństwo w miniaturze".
Tu wzbudzał w dzieciach "tęsknotę za lepszym życiem, którego nie ma, ale kiedyś będzie, za życiem Prawdy i Sprawiedliwości".

Korczak - Człowiek będący uosobieniem najwyższych wartości humanistycznych,
będący symbolem "prawdziwej religii i moralności" /Papież Jan Paweł II/ - zasługuje na pomnik.
Ale pomnik daleki od zimnej, kamiennej pompatyczności.
Dzieci, które będą patrzeć na pomnik - powinny zobaczyć
w Korczaku swego przyjaciela, życzliwego, bliskiego człowieka,
któremu można zawierzyć dziecięce tajemnice.